به گزارش پايگاه خبري پيرغار به نقل از سرويس ورزشي «فردا»- ماجراي خصوصي کردن باشگاه هاي فوتبال در کشور ما تقريبا به امري محال و غير قابل دسترس تبديل شده  و هر از چندگاهي بعضي از مسئولان دولتي و ورزشي، براي از سربازکردن اين موضوع قول هايي مي دهند که هيچ گاه عملي نشده است.

بارزترين نمونه شعارهاي مسئولان در زمينه خصوص کردن باشگاه هاي فوتبال به قبل از انتخابات سال 88 و شعار انتخاباتي رئيس قوه مجريه باز مي گردد. روز 26 ارديبهشت سال 88 بود که احمدي نژاد به سازمان تربيت بدني اين دستور را داد:  مقتضي است اقدامات لازم براي واگذاري سهام دو باشگاه استقلال و پرسپوليس به مردم با استفاده از راهکارهاي قانوني صورت گرفته و نتيجه به اين جانب اعلام شود.

رئيس‌جمهور در اين نامه اشاره‌اي هم به اعلام آمادگي "افراد و گروه‌هاي مختلف" براي دريافت سهام باشگاه‌هاي استقلال و پرسپوليس داشت و از رئيس وقت سازمان تربيت بدني خواست تا اقدامات لازم جهت واگذاري سهام اين دو باشگاه به مردم را در راستاي اجرايي كردن اصل 44 قانون اساسي انجام داده و نتيجه را اعلام كند.

بعد از اين دستور احمدي نژاد بود که علي آبادي از يک سو و فدراسيون فوتبال ايران از سويي ديگر به فکر برگزاري جلسات و کارگروه هاي تخصصي خصوصي کردن باشگاه هاي استقلال و پرسپوليس افتادند. اما از روزي که احمدي نژاد اين دستور را به محمد علي آبادي، رئيس سازمان تربيت بدني وقت ارائه داد 1240 روز مي گذرد و در اين مدت دو نفر ديگر بر مسند سازمان تربيت بدني و وزارت ورزش وجوانان تکيه کرده اند اما هيچکدام در اجرايي کردن اين دستور احمدي نژاد اقدامي نکرده اند.

البته تقريبا اين عادت تمامي دولت‌هاي گذشته بوده كه در آستانه رخدادي سياسي با نوشتن نامه براي رييس ورزش كابينه‌شان از معاون خود خواسته‌اند كه طرح واگذاري اين دو مجموعه بزرگ ملي به طرفداران تيم‌ها در دستور كار قرار گيرد و تنها به دولت احمدي نژاد و مديرانش باز نمي گردد. اما آنچه مشخص بوده اين است که در دوران رياست 8 ساله احمدي نژاد بستر اجرايي کردن اين امر آماده تر از دوره هاي قبل بوده است.

در اين بين نه تنها روند واگذاري دو تيم استقلال و پرسپوليس به بخش خصوصي يا به هواداران اين تيم ها اجرايي نشد بلکه مسئله واگذاري ساير باشگاه هاي ليگ برتري که در طول ساليان متمادي از جيب بيت المال ارتزاق مي کنند نيز به کندي پيش رفت. تا جايي که در ليگ دوازدهم فوتبال کشور با احتساب تيم گهر دورود، تنها چهار تيم راه آهن، ملوان، داماش و گهر دورود به صورت خصوصي اداره مي شوند.

در تازه ترين خبرهاي خصوصي شدن باشگاه ها نيز شنيده مي شود که حسين هدايتي پس از رايزني‌ها و توافقاتي كه انجام شد، هزينه‌هاي باشگاه گهر را تقبل كرده و اين قضيه تا جايي ادامه پيدا مي‌كند كه شرايط براي انتقال قطعي اين باشگاه به هدايتي فراهم شود. هدايتي حتي براي اينکه با قانون عدم مالکيت يک شخص بر دو باشگاه مواجه نشود، مالکيت اين باشگاه را به برادرش حسن واگذار خواهد کرد.

نکته جالب توجه در خصوص روند خصوصي سازي باشگاه هاي ليگ برتر اينجاست که اين امر تنها بين چند ميلياردر معروف در حال روي دادن است و ساير سرمايه داران کشورمان هيچ رغبتي به حضور در فوتبال و سرمايه گذاري براي آن از خود نشان نمي دهند. تجربه نشان داده تيم هايي که حسين هدايتي مالکيت آنها را بر عهده گرفته روند خوب و رو به رشدي نداشته اند. نمونه بارز آنها نيز استيل آذين کهشکشاني چند فصل پيش بود که با سقوط به دسته اول تا مرز نابودي پيش رفت.

حالا حسين هدايتي از بين 4 باشگاه خصوصي کشورمان مالکيت دو باشگاه را بر عهده دارد و باشگاه داماش گيلان نيز که با مالکيت امير عابديني در حال ورشکستگي بود، به شرکت صدرا واگذار شد تا وضعيت اين باشگاه نيز تا حدي بهبود يابد. در اين بين هنوز مالک اصلي راه آهني ها نيز مشخص نيست و حتي صحبت هايي درخصوص فروش اين باشگاه در ابتداي ليگ امسال مطرح شد. اما باشگاه راه آهن نيز که يکي از تيم هاي خصوصي ليگ به شمار مي رود به سختي نفس کشيده و روزهاي ناخوشي را مي گذراند.

عدم خصوصي سازي باشگاه هاي فوتبال، وضعيت بغرنج اين ورزش و ميزان کمک به باشگاه‌هاي حرفه‌اي برخلاف ماده 13 برنامه از جمله مسائلي بود که حتي سبب شد تا وزير ورزش و جوانان تا پشت تريبون مجلس براي استيضاح برود اما مصلحت انديشي نمايندگان سبب شد تا ماجراي استيضاح منتفي شده و آقاي وزير براي مدت کوتاهي هم که شده با خيالي راحت به کار خود ادامه دهد.

جدول زير روزشماري از وضعيت واگذاري دو باشگاه استقلال و پرسپوليس و وعده و وعيدهايي است که مسئولان طي سال هاي اخير بارها و بارها به مردم داده اند.